تنگی کانال نخاعی – درمان تنگی کانال نخاعی با فیزیوتراپی

تنگی کانال نخاعی یک وضعیت پزشکی است که در آن فضاهای ستون فقرات باریک می‌شوند و بر اعصابی که از کانال نخاعی عبور می‌کنند فشار وارد می‌کنند. این باریک شدن می تواند باعث کمردرد، بی حسی و مشکلات حرکتی قابل توجهی شود و فعالیت های روزانه را برای افراد مبتلا دشوار کند. تنگی کانال نخاعی اغلب با افزایش سن همراه است، اما می تواند به دلیل سایر شرایط پزشکی یا عوامل ژنتیکی نیز ایجاد شود.

ستون فقرات ساختار پیچیده ای است که از مهره ها، دیسک ها، اعصاب و نخاع تشکیل شده است. از بدن پشتیبانی می کند و امکان انعطاف و حرکت را فراهم می کند. کانال نخاعی که از مرکز مهره ها می گذرد، نخاع را در خود جای داده و از آن محافظت می کند.

• مهره ها: استخوان هایی که ستون فقرات را تشکیل می دهند. آنها به نواحی گردنی، سینه ای، کمری، خاجی و دنبالچه تقسیم می شوند.
• دیسک های بین مهره ای: ساختارهای نرم و بالشتکی بین مهره ها که ضربه را جذب کرده و از اصطکاک استخوان جلوگیری می کند.
• نخاع: مسیر عصبی اصلی که مغز را به بقیه بدن متصل می کند.
• ریشه های عصبی: اعصابی که از نخاع به قسمت های مختلف بدن منشعب می شوند.

هنگامی که تنگی کانال نخاعی رخ می دهد، باریک شدن کانال نخاعی به این ریشه های عصبی و نخاع فشار وارد می کند و علائم مختلفی را ایجاد می کند.

علل تنگی کانال نخاعی

عوامل متعددی می توانند در ایجاد تنگی نخاعی نقش داشته باشند، از جمله:

افزایش سن و فرسودگی
با افزایش سن افراد، ستون فقرات دچار ساییدگی و پارگی طبیعی می شود. دیسک‌های بین مهره‌ای ممکن است کوچک شوند و رباط‌ها ضخیم شوند و فضای داخل کانال نخاعی کاهش یابد.

آرتریت و خار استخوان
استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید می تواند منجر به التهاب و تشکیل خار استخوانی شود که می تواند کانال نخاعی را باریک کند.

تنگی مادرزادی کانال نخاعی
برخی از افراد با کانال نخاعی به طور طبیعی باریک به دنیا می آیند که خطر ابتلا به علائم را در سنین پایین تر افزایش می دهد.

فتق دیسک کمر
هنگامی که مواد نرم داخل دیسک بین مهره ای در اثر بیرون زدگی دیسک کمر به بیرون نشت می کند، می تواند به اعصاب کانال نخاع فشار بیاورد.

آسیب های ستون فقرات
ضربه ناشی از تصادف، افتادن یا آسیب های ورزشی می تواند به ستون فقرات آسیب برساند و منجر به تورم یا ناهماهنگی شود که به تنگی کمک می کند.

تومورها و رشد غیر طبیعی
رشد غیرمعمول در ستون فقرات، چه خوش خیم و چه سرطانی، می تواند فضایی را در داخل کانال نخاعی اشغال کند و باعث فشردگی عصب شود.

انواع تنگی کانال نخاعی

تنگی ستون فقرات گردنی
در ناحیه گردن ( ستون فقرات گردنی ) رخ می دهد. علائم شامل گردن درد، ضعف و مشکل در هماهنگی دست است.

تنگی کانال نخاعی کمری
شایع ترین نوع، تحت تاثیر قرار دادن کمر (کمر ستون فقرات). علائم شامل کمردرد، ضعف پا و مشکل در راه رفتن است.

تنگی نخاع توراسیک
در مقایسه با تنگی گردن و کمر، نادر است، وسط پشت (ستون فقرات قفسه سینه) را درگیر می کند و می تواند باعث درد، بی حسی و مشکلات حرکتی شود.

علائم تنگی کانال نخاعی

علائم بسته به محل و شدت تنگی متفاوت است.

علائم اولیه
درد خفیف در پشت یا گردن
بی حسی یا گزگز گاه به گاه
مشکل جزئی در راه رفتن یا ایستادن برای مدت طولانی

علائم شدید
درد مزمن که با گذشت زمان بدتر می شود
ضعف در بازوها یا پاها
از دست دادن تعادل و هماهنگی
در موارد شدید، از دست دادن کنترل مثانه یا روده

روشهای درمان

برای بسیاری از افراد، درمان های غیرجراحی می توانند به طور موثر علائم تنگی کانال نخاعی را مدیریت کنند. این رویکردها بر تسکین درد، بهبود تحرک و تقویت ستون فقرات تمرکز دارند.

داروهایی برای تسکین درد
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن درد و التهاب را کاهش می دهند.
شل کننده های عضلانی به کاهش اسپاسم عضلانی که به ناراحتی کمک می کند کمک می کند.
تزریق کورتیکواستروئید باعث تسکین موقت التهاب در اطراف اعصاب نخاعی می شود.

فیزیوتراپی و ورزش
یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه سفارشی برای تقویت عضلات پشت و هسته مرکزی، بهبود انعطاف پذیری و بهبود وضعیت بدن طراحی کند. تمرینات توصیه شده عبارتند از:

• حرکات کششی برای افزایش تحرک
• تمرینات قدرتی برای عضلات پشت و شکم.
• فعالیت های هوازی کم فشار مانند شنا یا دوچرخه سواری.

اصلاح سبک زندگی
مدیریت وزن باعث کاهش فشار روی ستون فقرات می شود.
اصلاحات وضعیتی به کاهش فشار بر روی کمر کمک می کند.
پرهیز از فعالیت های با ضربه زیاد از آسیب بیشتر جلوگیری می کند.

دستگاه های کمکی
بریس های پشتی حمایت بیشتری می کنند و فشار روی ستون فقرات را کاهش می دهند.
وسایل کمکی پیاده روی (مانند عصا یا واکر) ثبات را بهبود می بخشد و خطر سقوط را کاهش می دهد.

گزینه های درمان جراحی

اگر درمان‌ های غیرجراحی نتوانند تسکین دهند، یا اگر وضعیت بدتر شود، ممکن است برای کاهش فشار روی اعصاب نخاعی، جراحی لازم باشد.

جراحی معمولاً در موارد زیر توصیه می شود:

درد علیرغم درمان شدید و پایدار است.
فشرده سازی عصب منجر به ضعف، بی حسی یا از دست دادن کنترل مثانه و روده می شود.
تحرک به طور قابل توجهی مختل می شود.

انواع جراحی تنگی نخاعی

1. لامینکتومی (جراحی رفع فشار)
رایج ترین روش برای تنگی کانال نخاعی.
شامل برداشتن بخشی از مهره (لامینا) برای ایجاد فضایی برای اعصاب است.
ممکن است در موارد شدید با فیوژن ستون فقرات ترکیب شود.

2. لامینوپلاستی
به طور عمده در تنگی دهانه رحم انجام می شود.
لامینا به جای برداشتن برای کاهش فشار روی نخاع، تغییر مکان می دهد.

3. فیوژن ستون فقرات
دو یا چند مهره برای تثبیت ستون فقرات با هم ترکیب می شوند.
برای بیماران با بی ثباتی شدید توصیه می شود.

سؤالات متداول

آیا تنگی کانال نخاعی یک بیماری دائمی است؟ با درمان می توان آن را مدیریت کرد، اما در موارد شدید، ممکن است برای تسکین طولانی مدت نیاز به جراحی باشد.

آیا ورزش می تواند تنگی کانال نخاعی را بدتر کند؟ فعالیت‌های با ضربه زیاد ممکن است علائم را بدتر کنند، اما ورزش‌های کم ضربه می‌توانند به تقویت ستون فقرات کمک کنند.

آیا تنگی کانال نخاعی همیشه نیاز به جراحی دارد؟ خیر، بسیاری از موارد به طور موثر با درمان های غیر جراحی مدیریت می شوند.

آیا تنگی کانال نخاعی می تواند باعث فلج شدن شود؟ در موارد شدید، تنگی نخاعی درمان نشده ممکن است منجر به آسیب و ضعف عصبی شود.

بهترین وضعیت خوابیدن برای تنگی کانال نخاع چیست؟ خوابیدن به پهلو با یک بالش بین زانوها می تواند فشار روی ستون فقرات را کاهش دهد.