التهاب تاندونهای شانه که به عنوان تاندونیت شانه نیز شناخته می شود، وضعیتی است که در آن تاندون های شانه تحریک، ملتهب یا متورم می شوند. این معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد، آسیب یا فرسودگی ناشی از افزایش سن است و منجر به درد شانه می شود. به تاندون های شانه خود مانند طناب های محکمی فکر کنید که ماهیچه های شما را به استخوان های شما متصل می کند. هنگامی که این طناب ها به طور مداوم بدون استراحت کشیده می شوند، پیچ خورده یا کشیده می شوند، شروع به ساییدگی و تورم می کنند که منجر به درد و ناراحتی می شود.
التهاب تاندونهای شانه فقط ورزشکاران یا افراد فعال را تحت تأثیر قرار نمی دهد – می تواند بر هر کسی تأثیر بگذارد. حتی کارهای معمولی مانند بلند کردن کیسه‌های خرید یا تایپ کردن ساعت‌ها پشت میز می‌تواند به تدریج منجر به التهاب تاندون شود. مشکل این است که بسیاری از افراد علائم اولیه را نادیده می گیرند و آنها را به خستگی یا سفتی نسبت می دهند. اما اگر التهاب تاندونهای شانه درمان نشود، می تواند به درد مزمن یا حتی پارگی تاندون تبدیل شود.
چیزی که این وضعیت را دشوار می کند این است که هم رایج و هم پیچیده است. شانه یک مفصل پویا با دامنه حرکتی وسیع است. در حالی که این به ما انعطاف پذیری باورنکردنی می دهد، آن را در برابر آسیب آسیب پذیرتر می کند و از آنجایی که تاندون‌ها دیر بهبود می‌یابند، پس از ملتهب شدن، بهبودی کامل به زمان و مراقبت مداوم نیاز دارد.
علل التهاب تاندونهای شانه
استفاده بیش از حد و حرکات تکراری
یکی از دلایل اصلی التهاب تاندون شانه استفاده بیش از حد است – به خصوص حرکات تکراری که فشار مداوم بر شانه وارد می کند. از جمله افرادی که در معرض خطر هستند :
- ورزشکاران (به ویژه شناگران، تنیس بازان و پرتاب کننده های بیسبال)
- کارگران ساختمانی
- نقاشان
- افرادی که ساعات طولانی را پشت میز بدون پشتیبانی ارگونومیک می گذرانند
وقتی یک حرکت را بارها و بارها تکرار می‌کنید – مانند تاب دادن راکت یا تایپ کردن بدون تراز مناسب شانه – تاندون‌ها را فرسوده می‌کنید.
همچنین به همین دلیل است که تاندونیت اغلب به عنوان “آسیب فشاری مکرر” (RSI) نامیده می شود. بدن شما برای تکرار بی پایان بدون استراحت یا تغییر ساخته نشده است.
افزایش سن و فرسودگی
یکی دیگر از عوامل مهم در التهاب تاندونهای شانه، افزایش سن است. با افزایش سن، تاندون های ما خاصیت ارتجاعی و قدرت خود را از دست می دهند. آنها شکننده تر می شوند و حتی با حداقل فعالیت آنها را مستعد پارگی های کوچک و التهاب می کند.
صدمات و تروما
التهاب تاندونهای شانه همیشه به تدریج ایجاد نمی شود – گاهی اوقات به دلیل آسیب ناگهانی به شدت و سریع ضربه می زند. افتادن روی بازوی کشیده، بلند کردن چیزی خیلی سنگین یا حتی ضربه مستقیم به شانه می تواند باعث تاندونیت حاد شود. در این موارد، الیاف تاندون ممکن است بیش از حد کشیده شده یا حتی تا حدی پاره شوند، و در حالی که بدن تلاش می کند آسیب را ترمیم کند، پاسخ التهابی ایجاد می کند.
تاندونیت ناشی از تروما اغلب با درد شدید و فوری، کبودی، تورم یا کاهش قابل توجه حرکت شانه همراه است. اگر این التهاب درمان نشود، می تواند ادامه یابد و مزمن شود. بدتر از آن این است که این آسیب‌های حاد می‌توانند ساختار تاندون را تضعیف کنند و آن را در برابر مشکلات آینده آسیب‌پذیرتر کنند – حتی در اثر فعالیت‌های عادی روزانه.
وضعیت بدن و عوامل سبک زندگی
وضعیت نامناسب، مفصل شانه را از حالت مطلوب خود خارج می کند، که خطر نیشگون گرفتن تاندون را افزایش می دهد – به خصوص تاندون فوق خاری، که در بالای شانه قرار دارد. هرچه مفصل بیشتر از جای خود خارج شود، تاندون ها برای تثبیت آن باید سخت تر کار کنند. این فشار ثابت می تواند به سرعت منجر به التهاب شود.
علاوه بر این، عوامل سبک زندگی مانند اضافه وزن، عدم ورزش منظم و سیگار کشیدن همگی می توانند جریان خون و سلامت تاندون ها را کاهش دهند. تاندون ها در حرکت و گردش خون رشد می کنند. وقتی جریان خون ضعیف است، مواد مغذی مورد نیاز برای قوی ماندن و بهبودی مناسب را دریافت نمی‌کنند.
حتی نحوه خوابیدن شما می تواند بر تاندون های شانه شما تأثیر بگذارد. خوابیدن به یک طرف در تمام طول شب می تواند تاندون ها را فشرده کند و به مرور زمان منجر به التهاب شود. این همه عادات کوچک است که احتمال تاندونیت را افزایش می دهد – به خصوص اگر در حال حاضر با یک عامل خطر دیگر مانند افزایش سن یا فعالیت های مکرر روبرو هستید.
تاندونیت مزمن در مقابل تاندونیت حاد
همه التهاب تاندونهای شانه یکسان نیستند – تفاوت زیادی بین تاندونیت حاد و مزمن وجود دارد. درک این تمایز برای انتخاب برنامه درمانی مناسب بسیار مهم است.
تاندونیت حاد به طور ناگهانی و اغلب به دلیل یک رویداد خاص مانند فشار بیش از حد، آسیب یا افزایش ناگهانی سطح فعالیت ظاهر می شود. درد تیز و موضعی است و التهاب بارزتر است. معمولاً به استراحت، یخ و درمان کوتاه مدت به خوبی پاسخ می دهد.
از سوی دیگر، تاندونیت مزمن به مرور زمان به دلیل کشیدگی مکرر یا دوره های حاد درمان نشده ایجاد می شود. درد معمولاً مبهم، دردناک و ثابت است. ممکن است در شب یا پس از فعالیت طولانی مدت بدتر شود. موارد مزمن نسبت به درمان مقاوم‌تر هستند و اغلب نیاز به یک رویکرد چند جانبه دارند که شامل فیزیوتراپی، تغییر سبک زندگی و گاهی اوقات تزریق یا جراحی است.
تاندونیت مزمن همچنین خطر بیشتری برای عوارضی مانند دژنراسیون تاندون (تاندینوز) یا پارگی جزئی دارد. به همین دلیل است که بسیار مهم است که تاندونیت حاد را به درستی درمان کنید و سعی نکنید درد را از بین ببرید.
اگر درد شانه شما بیش از چند هفته طول کشیده است یا مدام عود می کند، احتمالاً به مرحله مزمن منتقل شده است – و این بدان معناست که زمان آن رسیده که در مورد بهبودی خود جدی بگیرید.
گزینه های درمانی موثر برای التهاب تاندونهای شانه
درمان های محافظه کارانه – استراحت، یخ، داروها
اکثر موارد التهاب تاندون شانه را می توان با درمان های محافظه کارانه به طور موفقیت آمیزی مدیریت کرد، به ویژه زمانی که زود تشخیص داده شود. هدف این رویکردهای غیر تهاجمی کاهش درد، کنترل التهاب و ارتقاء التیام است.
در اینجا اصول اصلی درمان محافظه کارانه وجود دارد:
استراحت: از فعالیت هایی که باعث درد می شوند، به خصوص حرکات تکراری یا کارهای بالای سر خودداری کنید. این به تاندون ها زمان می دهد تا بهبود یابند.
یخ درمانی: قرار دادن کمپرس یخ روی شانه آسیب دیده به مدت 15 تا 20 دقیقه، چند بار در روز، به کاهش تورم و بی حس کردن درد کمک می کند.
NSAIDs (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی): داروهایی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می توانند به میزان قابل توجهی التهاب و درد را کاهش دهند. با این حال، آنها باید کوتاه مدت و تحت نظارت پزشکی استفاده شوند.
اصلاح فعالیت: تنظیم برنامه روزانه خود برای جلوگیری از فشار ضروری است. برای مثال، نحوه بلند کردن اجسام یا تنظیم ارگونومی ایستگاه کاری خود را تغییر دهید.
وسایل حمایتی: برای محدود کردن حرکت و محافظت از مفصل ممکن است از بند یا بریس های شانه به طور موقت استفاده شود.
این روش ها در مرحله حاد التهاب موثرتر هستند. برای شرایط مزمن، ممکن است نیاز به ترکیب با فیزیوتراپی یا سایر مداخلات باشد. یکنواختی کلیدی است – این در مورد رفع سریع نیست، بلکه بهبود تدریجی و پایدار است.
فیزیوتراپی و توانبخشی
فیزیوتراپی هم در درمان و هم در پیشگیری از التهاب تاندونهای شانه نقش اساسی دارد. هنگامی که التهاب اولیه تحت کنترل قرار گرفت، یک برنامه توانبخشی ساختاریافته می تواند به بازیابی تحرک، قدرت و عملکرد کمک کند.
فیزیوتراپی شامل:
- تمرینات کششی برای بهبود انعطاف پذیری و کاهش سفتی
- روال های تقویتی با هدف قرار دادن روتاتور کاف و تثبیت کننده های شانه
- درمان دستی برای تحرک مفاصل سفت و کاهش تنش بافت نرم
- آموزش وضعیتی برای اصلاح هم ترازی و جلوگیری از عود
فیزیوتراپیست تمرینات را بر اساس نیازهای خاص و مرحله ریکاوری شما تنظیم می کند. توانبخشی اولیه بر حرکات دامنه حرکتی ملایم، پیشرفت به سمت تمرینات مقاومتی و فعالیت های عملکردی تمرکز دارد.
سازگاری حیاتی است. پرش از جلسات یا انجام نادرست تمرینات می تواند بهبودی را به تاخیر بیندازد. اکثر بیماران طی 6 تا 12 هفته از فیزیوتراپی منظم بهبود قابل توجهی را مشاهده می کنند.
توانبخشی همچنین به شما می آموزد که چگونه کارآمدتر حرکت کنید و از عاداتی که به شانه فشار وارد می کند اجتناب کنید. این مؤلفه آموزشی به همان اندازه مهم است که بخش فیزیکی – پیشگیری از آسیب مجدد بخشی از هدف بلندمدت است.
گزینه های جراحی برای موارد شدید
جراحی معمولا آخرین راه حل درمان التهاب تاندونهای شانه است، اما زمانی ضروری می شود که:
- تاندون به شدت پاره شده است
- درمان های محافظه کارانه شکست خورده است
- التهاب مزمن منجر به آسیب ساختاری می شود
- مفصل شانه ناپایدار یا ناکارآمد است
رایج ترین روش های جراحی عبارتند از:
- دبریدمان آرتروسکوپی – برداشتن بافت ملتهب یا آسیب دیده
- ترمیم تاندون – اتصال مجدد تاندون های پاره شده به استخوان
- رفع فشار ساباکرومیال – برداشتن خارهای استخوانی یا بافتی که تاندون را فشار می دهد
- تعویض شانه – در موارد شدید دژنراسیون
تکنیک های مدرن کم تهاجمی هستند و اغلب به عنوان روش های سرپایی انجام می شوند. زمان بهبودی بسته به نوع جراحی متفاوت است اما معمولاً چندین ماه توانبخشی را شامل می شود.
جراحی می تواند در صورت لزوم، نتایج عالی را به خصوص در افراد جوان یا فعال ارائه دهد. با این حال، درمان همه چیز نیست – موفقیت درازمدت هنوز به فیزیوتراپی و تغییر سبک زندگی بعد از عمل بستگی دارد.
سوالات متداول
1. التهاب تاندونهای شانه چقدر طول می کشد تا بهبود یابد؟
موارد خفیف می توانند در عرض 2 تا 4 هفته بهبود پیدا کنند، در حالی که التهاب شدیدتر یا مزمن ممکن است با درمان مناسب 3 تا 6 ماه یا بیشتر طول بکشد.
2. آیا هنوز هم می توانم با التهاب تاندون شانه ورزش کنم؟
بله، اما بستگی به نوع ورزش دارد. فعالیت های کم ضربه و حرکات مورد تایید فیزیوتراپی توصیه می شود. از هر چیزی که باعث درد می شود اجتناب کنید.
3. تفاوت بین تاندونیت و پارگی تاندون چیست؟
تاندونیت التهاب بدون پارگی است. پارگی تاندون یک آسیب ساختاری است که ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. تست های تصویربرداری به تمایز این دو کمک می کند.
4. آیا رژیم واقعاً می تواند بر سلامت تاندون تأثیر بگذارد؟
کاملا. غذاهای ضد التهاب و دریافت پروتئین کافی از بهبودی کمک می کنند. کمبود مواد مغذی می تواند بهبود را کند کند.
5. آیا التهاب تاندونهای شانه یک بیماری دائمی است؟
نه لزوما. با درمان زودهنگام و اصلاح سبک زندگی، اکثر افراد به طور کامل بهبود می یابند. موارد مزمن ممکن است نیاز به مدیریت طولانی مدت داشته باشند اما همچنان می توانند بهبود یابند.
