سندرم تونل کارپال یکی از بیماری های شایع مچ دست است که باعث بروز درد ، ضعف و بی حسی و کاهش قدرت مچ دست و انگشتان دست می شود.
در صورتی که به هر دلیلی فضای داخل تونل کارپال کاهش یابد موجب وارد شدن فشار بر این عصب شده و موجب بروز اختلالات حسی و حرکتی در انگشتان دست می شود.
حرکات تکراری دست و مچ دست که فشار زیادی به اعصاب دست وارد می کنند مهم ترین عامل زمینه ای ابتلا به این بیماری است به همین دلیل شیوع سندرم تونل کارپال در بانوان میانسال و خانه دار و افرادی مانند نویسندگان ، کاربران کامپیوتر و خیاط ها که از دست خود استفاده زیادی می کنند بیشتر از سایر افراد است.
سندرم تونل کارپال در صورتی که تحت درمان مناسب قرار نگیرد و بیمار بی توجه به آن به انجام فعالیت های خود بپردازد ممکن است بصورت مزمن درآمده و سبب بروز عوارض زیادی برای فرد همچون اختلالات حسی و کاهش قدرت مچ دست شود.
مبتلایان به این بیماری شایع مچ دست در انجام فعالیت های روزمره خود دچار مشکل می شوند.
علائم سندرم تونل کارپال
- احساس درد در مچ دست ، کف دست و انگشتان دست
- انتشار درد به ساعد
- اختلال در عملکرد دست مبتلا
- کرختی و گزگز کردن انگشتان و کف دست
- ضعف و بی حسی مچ دست و انگشتان
- تشدید درد با حرکت دادن مچ دست
- محدود شدن دامنه حرکات مچ دست
- ناتوانی در انجام حرکات ظریف
- ضعف و آتروفی عضلات دست که سبب کاهش قدرت دست در گرفتن اشیا می شود.
دلایل و عوامل خطر
- حرکات تکراری مچ و انگشتان دست مهم ترین عامل در بروز این بیماری است ، به همین دلیل شیوع سندرم تونل کارپال در تایپیست ها ، خیاط ها ، نقاش ها و نجارها بیش از سایر افراد است.
- آسیب دیدگی مچ دست در گذشته مانند شکستگی، در رفتگی و …
- وجود تومور یا کیست در مچ دست
- قرار گرفتن مچ دست در وضعیت تحت فشار به طور مکرر یا در مدت زمان طولانی
- انجام جراحی در ناحیه مچ دست
- وجود خارهای استخوانی در مچ دست به دلایلی همچون آرتروز مچ دست
- دیابت و مشکلات غده تیروئید ، اعتیاد به الکل ، بارداری و اختلالات هورمونی نیز سبب افزایش خطر ابتلا به این بیماری می شوند.
روش های درمان سندرم تونل کارپال
استراحت دادن به مچ دست و اجتناب از انجام فعالیت هایی که موجب وارد شدن فشار به مچ دست می شوند تا زمان بهبودی کامل ضروری است.
گرم کردن مچ دست با استفاده از کمپرس گرم کمک زیادی به تسکین علائم در بیمار می کند.
با تجویز پزشک می توان از اسپیلنت ها مخصوص مچ دست برای جلوگیری از خم شدن مچ دست و تشدید مشکلات بیمار مبتلا به سندرم تونل کارپال استفاده کرد.
اسپلینت هایی که مچ دست را در حالت خم نشده و مستقیم نگه می‌دارند، نقش موثری در کاهش درد و سایر علائم افراد مبتلا به این عارضه دارند و بتدریج به درمان سندرم تونل کارپال کمک می کنند.
استفاده از داروهای ضددرد غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و دیکلوفناک نیز در تسکین موقتی درد موثر هستند.
فیزیوتراپی بهترین روش در درمان غیرجراحی سندرم تونل کارپال است.
فیزیوتراپیست برای کمک به بیمار از متدها و مدالیته های مختلفی همچون اولتراسوند تراپی ، منوال تراپی و تمرینات ورزشی بهره می برد.
تمرینات ورزشی که فیزیوتراپیست برای بیمار تنظیم می کند کمک زیادی به تسهیل حرکات تاندون ها و اعصاب در درون تونل کارپال کرده و از این طریق به بهبود علائم بیماری کمک می کند.
اولتراسوند تراپی می‌تواند در کاهش درد و بی حسی موثر بوده و به افزایش قدرت دست و انگشتان دست کمک کند.
جراحی به عنوان آخرین گزینه درمانی و تنها در صورتی که روش های ذکر شده نتوانند کمکی به تسکین علائم بیمار بکنند با هدف برداشتن فشار از روی عصب تحت فشار انجام می گیرد.
کلمات مرتبط :
